6. Yıl...

6 yıl oldu, 6... Dolu dolu, her günü ayrı güzel 6 koca yıl geçti... Okumayı bile öğrendim... Artık aklım daha bir eriyor herşeye. Ayaklarımı sorgular oldum: biraz farklılar birbirlerinden. Biri diğerinden sanki daha şakacı, çünkü daha küçük 😊 Annemle de daha çok konuşur olduk bu konuyu... Bazen arakadaşlarım da soruyor 'niye öyle' diye. Ben de bilmiyorum ki... Bu sebeple anneme ödev verdim: farklılıklar nasıl kelimelere dökülür?

Yeni bir eve taşındık geçen yaz. Bu evde dışarıda daha çok vakit geçirebiliyorum. Yakında bir çocuk parkı var ve arkadaş dolu... Parkta geçirdiğim zamana annem fizik tedavi seansı diye bakıyor sanki... Yine de itiraf ediyorum sevdim ben bu yeni düzeni 😄

6 yaş kontrolüne normalde Temmuz ayında gidecektik. Tam doğum günümün olduğu hafta için de Berlin'e gezi planlamıştık ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Ailede herkes Influenza B oldu, uçakla İstanbul'a kadar gidebildik ve ateş-öksürük-mide bulantısı derken aktarmada indik. Sonuç: koca haftayı İstanbul'da geçirdik. Kabul ediyorum, İstanbul çok güzeldi: bahar gelmiş, doğa coşmuş, her yer yemyeşil, üstüne üstlük tüm sokaklar yavru kedi dolmuş... ama ateş 40 derece olunca insanın gözü pek görmüyor... Ben biraz iyi hissedince annemler hemen Dr. Ayşegül Teyze'den randevu aldılar, madem geldiğimiz bir işe yarasın dediler, doğru kontrole. Haberler çok güzel! Sağ-sol arası ufak tefek farklılıklar olsa da olabilecek en iyi durumdaymışım 😊 'Her ne yapıyorsanız, aynen devam' dedi Dr. Ayşegül Teyze... Annem uçuyor. Bir tek, herhangi birşey atlamayalım diye röntgen çekilmesini istedi. Onu da bir sonraki kontrole kadar çektireceğiz...

Peki son bir sene neler mi yaptım? En büyük haber iki tekerlekli bisiklete geçtim. Bizimkiler 'artık yaşı geldi, çıkartalım yan tekerlekleri... biraz çalışırsa öğrenir' dediler... Onlar kenarda konuşurken ben atladım bisiklete, başladım sürmeye... baka kaldı ikisi de... Meğer biliyormuşum sürmeyi, ama sürmeyi bildiğimi bilmiyormuşum...

Onun dışında tırmanma, koşma, yüzme tam gaz devam ediyor. Dağ-dere-kum tepesi demeden tırmanıyorum... Listeme jimnastiği tekrar ekledim. Daha yeni başladım sayılır ama çok ciddi bir koçum var, nefes aldırmıyor.

NOT: Annem geçen gün depoda birşeyler ararken eski botlarımı bulmuş, "nasıl da unuttuk" diyor... Bir zamanlar evin anahtarından önce hatırlanan, dakika dakika hesabı yapılan botlar şimdi depoda toz içinde 😊 Yaşarken hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu, şimdi ise hatırlamakta zorlanıyorlar... Ben demiştim ama dinleyen kim 😎

Son olarak bir Yazıcı kardeşler klasiği... Dubai'deki 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamalarında abim sunucu oldu, ben de Barış Manço'dan 'Müsadenizle Çocuklar' eşliğinde sahnedeydim 😄 Bu da böylece geçsin kayıtlara...